FATA MORGANA
Een hoop zand;
een woeste, naakte woestijn
met een luchtspiegeling
als in een droom
van geweld en geluk.
Eenzaamheid, liefde
in een dorre vlakte
als verpersoonlijking
van een nieuw leven,
dat niet geboren wordt.
Nachtmerrie, sfeer,
het duistere bloed
verzopen in geweld,
gestold in de aderen
van hen, die
liefde bedreven.