LOFZANG

In je vragende ogen

ligt de wansmaak

van het dagelijks leven.

Een zachte hand

streelt even door je

los-verwilderde haren.

Aan de overkant

ligt de verlaten woestijn

van een verloren liefde.

De zingende herfstwind

draagt een liefdeslied

van breekbare en zwakke grenzen.

In een land van liefde

sterft de zon niet meer    

aan het naakt-witte strand.

Geen vervloekte duisternis

in het zoeken naar je ziel

en geen tijd om te verdrieten.

Een hete traan

rolt uit je bloedende ogen.